Oudere dames, van een zekere leeftijd, doen ook hun best om de conditie lekker op te bouwen. Ondertussen kletsen die dames heel wat af. Écht, je hoort er nog meer dan bij mij in de kapsalon... De dames hadden het over mensen in 'de' kerk. En wat voor slechte dingen die mensen allemaal deden en doen. En hun eindconclusie was dan ook; die kerkmensen zijn geen haar beter dan al het andere volk. Vanaf de andere kant kwam er nog even een venijnig; Ook al denken ze dat allemaal wel...
Mmmm, dit gaf mij tijdens de volgende baantjes die ik zwom stof tot nadenken.
* Denken kerkmensen dat ze beter zijn?
* Denken de mensen buiten de kerk dat de mensen binnen de kerk denken dat ze beter zijn.
Ik spreek nu helemaal voor mijzelf, dus je mag me er ook gerust op aan spreken als je het er totaal niet mee eens bent...
* Kerkmensen zijn NIET beter. Ik ben in elk geval net zo slecht als elk ander mens dat hier op aarde rondloopt. Ik zou graag willen dat het anders was. Maar helaas... Ik probeer wel heel regelmatig mijn best te doen. Maar meestal lukt het me net niet. En weet je... Ik weet direct ook dat het niet geeft...
* Volgens mij is het een stempel van 'buiten' kerkelijke mensen. Die mensen in de kerk denken dat ze beter zijn. O ja, vast... Ze zullen er zijn. Maar de meesten gaan niet naar de kerk omdat ze zo goed zijn. De meesten Christenen weten heel goed dat ze het van Gods genade moeten hebben.
Maar waarom blijft het dan zo vast zitten in de mens dat kerkelijk mensen beter zijn.
Deze dames vertelden elkaar verhalen over dingen die 'onder het tapijt werden geschoven'.
Maar is dit ook echt zo? Of komt dit zo over? Wordt er in kerken niet nagedacht en gesproken over zonden? Worden ze wat sneaky weggemoffeld in de hoop dat niemand maar dan ook Nieman ze zal zien? Ook hier komt mijn eigen mening weer...Volgens mij is ook dit niet het geval. Ik denk wel dat wij, als Christenen, anders met dingen omgaan. Mensen maken keuzes en soms heel domme en foute keuzes. Maar daar spreken we over. We kunnen elkaar, in liefde, op fouten en 'stommiteiten' wijzen.
Ook Christenen roddelen en kletsen, ook wij scheiden en stelen, ook wij zijn verslaafd en rijden te hard.
Weet je, een Christen lijkt wel een heel gewoon mens te zijn...
Maar naar mijn idee is er wél een verschil. Wij weten ons leven afhankelijk van God. Wij weten dat we, ondanks al onze tekortkomingen, mogen leven in en uit Gods genade...
Máár... we blijven 'gewoon mens'.
