Vaak, als ik zit te leren of met andere zinnige dingen bezig ben achter mijn laptop, zit ik te denken. Soms zit ik dan te denken aan alles wat er is gebeurt de afgelopen 36 jaar van mijn leven. Mooie dingen, verdrietige dingen. Alles heeft een plaatsje, al die dingen hebben me gevormd en gemaakt tot diegene die ik nu ben.
Maar soms zit ik ook te denken aan de dingen die nog gaan komen. Hoe lang leef ik nog, word ik een oud vrouwtje of...
Hoe zal het gaan?
Vaak denk ik er achteraan; Zal ik het gaan meemaken in mijn leven? Of zal ik toch eerst sterven? Wat zal het zijn. Momenteel zijn er weer hele discussie's gaande. 21 december wordt genoemd. De laatste dag die we als mensheid zullen meemaken...
Ik weet het niet. Wil ik het eigenlijk wel weten? Is het niet als een dief in de nacht? Die meldt jou ook niet van te voren: Ik kom eraan hoor.
Maar toch worden er tekenen van de eindtijd genoemd... Wat moeten wij daarmee? Moeten we ons zorgen gaan maken, moeten we anders gaan leven, moeten we ons omkeren of moeten we misschien noodpaketten gaan inslaan... Wie weet wat waar is?
Mijn gevoel zegt dat we ons allemaal moeten omkeren en dan niet 180graden. Nee, keer je om naar Hem. Laat Hem toe in je hart, gooi die andere eruit, laat dat andere niet meer toe...
Stel je voor dat het niet de 21e is maar de 19e of misschien wel vandaag!
Wees voorbereid...
Maar wie weet, ik niet, misschien duurt het nog wel 10 jaar... Of nog langer.. Het maakt niet uit. Wees alsjeblieft voorbereid...
1 Tessalonicenzen 5:2
want u weet zelf maar al te goed dat de dag van de Heer komt als een dief in de nacht.
