Pardon, hoe oud...???

Vanmorgen zaten we, zoals elke zondag, in de kerk. De ouderling las de wet voor. Ook die hoor je elke week. Soms hoor je het, soms niet...
Thijmen zat bij me op schoot en vroeg me: Mam, weet jij dat nog dat je uit Egypte ging?
Nee, dat was vér voor mijn tijd. Nou ja, dan wist mijn oma dat vast nog wel.
Oma is helaas afgelopen augustus gestorven. Oma was wel behoorlijk op leeftijd; 104 jaar is ze geworden. Nee, zelfs oma weet dat niet meer.
Ach mam, dat is ze gewoon vergeten te vertellen... ;-)

Hoe kijken onze kinderen naar ons, hoe oud denken ze eigenlijk dat we zijn?

Keuze(s) maken

Een week of wat geleden had ik een leuk gesprek met Wilmar en AnneFloor.
Gisteren zat ik in de kerk, we hadden een preek over Daniel. Zo jong en dan al zulke keuzes moeten maken. Als ik een pet droeg deed ik die af voor Daniel.
Maar ons gesprek thuis ging ook over keuzes maken.
AnneFloor vond het belachelijkdat ze zo'n vreselijk eind (ruim 2 km) moest fietsen naar school.
(en niet door weer en wind hoor, want dan is mama er met de auto!) Maar om de hoek van onze wijk staat ook een school, een christelijke school. Waarom zij daar niet heen kon, hoefde ze ook niet meer zo'n eind te fietsen. Tja...
Dus daar gingen we; keuzes maken. Wij (papa en mama) vinden het heel belangrijk dat je veel over God leert en dat in alle lessen Gods aanwezigheid gedeeld wordt. Dat alles wat je doet, alles wat je leert, alles wat er gebeurt ín Gods hand is maar dat je ook moet beseffen dat het uít Gods hand komt. En dat je daar dan een eindje verder voor moet fietsen dat moet dan maar.
Het bleef belachelijk, zij had er last van. Zij moest fietsen en wij niet.
Nee, dat klopt. Maar Wilmar dan? Die gaat nu naar het Gomarus college. Kost ons elke maand 100 euro. Voor ons, gezin met 4 opgroeiende kinderen een hele smak geld... We kunnen hem ook dichterbij naar school doen, krijgt hij hetzelfde onderwijs en kan hij op de fiets heen... Nee, ook hier willen wij dat je leert dat God overal bij is en dat je het alleen van Hem kunt verwachten. En dat kost ons geld! Maar wat is geld als je verder kijkt dan het hier en nu....????
En zo kunnen we nog wel wat keuzes opnoemen...
Om eerlijk te zijn heb ik ook wel eens een keuze gemaakt dat ik achteraf dacht... Deze keuze kan ik niet verantwoorden... Gelukkig leer je daar ook weer van...
Maar wat de dominee gisteren ook zei; soms heb je geen keuze en wordt er voor je gekozen. Wat moet je dan? Aanvallen of vluchten?
Mijn wijze les was idd; niet aanvallen, niet terugtrekken máár het goede doen!
Maar hoe weet je wat het goede is?
Gelukkig kan en mag je in gesprek gaan met God, ook over je keuzes.
Wat de dominee ook nog vertelde wat ik jullie ook niet wil onthouden;
1. Persoonlijk kiezen tégen de afgoden
2. Heb het lef om eerlijk te zijn (wel bescheiden en deskundig, weet waar je het over hebt)
3. Laat de duivel maar aan God over

Iedereen moet voor zichzelf keuzes maken, voor school, voor uitgaven, voor pcgebruik... Het maakt niet uit waarvoor. Jíj bent degene die de keuze maakt.
Ik merk en leer al vaker en al meer dat je een ander ook niet op zijn of haar keuzes kunt beoordelen of veroordelen. Vandaar een wijze lesvoor mij; probeer het goede te doen!